یـــــاد یـــــــــــــــاران

ضمن سپاس و تشکر از حضورتان

لطفا بقیه وبلاگ های بنده را ببینید:

1 - وبلاگ نـــ ــــــ ــــور ( مذهبی جامع )

2 - وبلاگ ال یاسین ( مذهبی عمومی )

3 - وبلاگ مشـــکوة ( تخصصی قرآنی )

4 - یاد یـار مـهربان ( تخصصی مهدویت )

      منتظر حضور سبزتان هستم

اولین ساعات زیارتگاه شلمچه 

السلام علیکم یا انصار ابی عبد الله الحسین و رحمة الله و برکاته

عاشقان عاشق بلایند.
دُرَّ حیات در احتجاب صدف عشق است
و آن را جز در اقیانوس بلا نمی توان یافت؛
در ژرفای اقیانوس بلا .
عاشقان غواصان این بحرند و اگر مجنون نباشد چگونه به دریا زنند ؟

آنها چفیه داشتند ...... تو چادر داری

آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند...

تو چادر می پوشی تا زهرایی زندگی کنی...

آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...

 تو چادر می پوشی تا از نفَس های آلوده دور بمانی...

آنان موقع نماز شب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند...

 تو چادر می پوشی تا از نگاه های حرام پوشیده باشی ...

آنان چفیه را سجاده می کردند و به خدا می رسیدند ...

 تو با چادرت نماز می خوانی تا به خدا برسی ...

آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند ...

تو  وقتی چادری می بینی یاد زخم پهلوی فاطمه (س)  می افتی ...

آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرت امانت داده اند...

تو چادر سیاهت را محکم می پوشی تا امانتدار خوبی برای آنان باشی ..

 تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است

 خدایا این خانه کوچک را بر من مبارک گردان  ...

بخشی از دست نوشته ای به جا مانده از شهید علم الهدی :

"من در سنگر هستم .. این خانه ی کوچک این سنگر این گودی در دل

زمین این گونی های بر هم تکیه داده شده پر از حرف است فریاد است غوغاست ...

تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است خدایا این خانه کوچک

را بر من مبارک گردان ..

خدایا اگر من در دل سنگرم تو در دل من و در دل سنگر هر دو حضور داری

لحظات چگونه می گذرد عبور زمان مانند عبور آب بحری از جلوی چشمان

کاملا ملموس است.

اما زندگی در این خانه کوچک که یک قلب پر طپش است یک دل خاکی است

در زمین خدا در متن پاکی نمی تواند تکرار پذیر باشد

آری ...تنهایی موهبتی است الهی در تنهایی از تنهایی

بدر می آییم در تنهایی به خدا می رسیم ... و در سنگر تنها هستم...

خاطـــــره ای از شهید علم الهـــدی :

نیمه‏ های شب بود که نهج البلاغه می‏خواند. من نگاه کردم به ایشان، دیدم

چهره ‏اش برافروخته شده و دارد اشک می‏ریزد. من با زیر چشم، شماره صفحه

نهج البلاغه را نگاه کردم و به ذهن سپردم پس از مدتی، سید حسین نهج البلاغه

را بست و برای استراحت به بیرون رفت. من صفحه نهج البلاغه را باز کردم،

دیدم همان خطبه ‏ای است که حضرت علی (ع) در فراق یاران باوفایش ناله می‏کند

و مب‏فرماید :أین َ عمار؟ أین َ ذوالشهادتین؟ کجاست عمار؟ ... 

«قافله ی عشق در سفر تاریخ است و این تفسیری است بر آنچه فرموده اند:
"کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ اَرضٍ کربلا ..."
این سخنی است که پشت شیطان را می لرزاند
و یاران حق را به فیضان دائم رحمت او امیدوار می سازد.
....... و تو
ای آن که در سال شصت و یکم هجری هنوز در ذخایر تقدیر نهفته بوده ای و اکنون،
در این دوران جاهلیت ثانی و عصر توبه ی بشریت، پای به سیاره ی زمین نهاده ای،
نومید مشو، که تو را نیز عاشورایی است و کربلایی که تشنه ی خون توست
و انتظار می کشد تا تو زنجیر خاک از پای اراده ات بگشایی و از خود و دل بستگی هایش هجرت کنی و به کهف حصین لازمان و لامکانِ ولایت ملحق شوی
و فراتر از زمان و مکان، خود را به قافله ی سال شصت و یکم هجری برسانی
و در رکاب امام عشق به شهادت رسی ...»

از یــــــک سو باید بمــــانیم تا آینــــده شهیــــــد نشـــــــود


و از ســــــوی دیــــــــگر باید شهیــــــــد شویم

تا آینــــــــــده بمانــــــــد؛



هم باید شهیــــــد شویــــــــــم تا فـــــــــــردا بمـانــــــد


و هم بایــــد بمانیــــــــم تا فردا شهیـــــــد نشـــود.



عجـــــــــــب دردی !


چه خـــــــــــــوب می شد امــــــــروز شهیــــــــد می شدیــــــــم


و فــــــردا زنـــــــده می شدیــــــم

تا دوبـــــاره شهیـــــــــد شویــــــــم.

هدیه به روح شهـــــدای عزیــــز:


اللهــــم صل علــــی محمــــد و آل محمــــد وعجــل فرجهـــم

آری ما از این موهبت برخوردار بودیم که انسان دیدیم.

ما یافتیم آنچه را که دیگران نیافتند.

ما همه ی افق های معنوی انسانیت را در شهدا تجربه کردیم.

ما ایثار را دیدیم که چگونه تمثل می یابد.

عشق را هم، امید را هم، ذوق را هم، شجاعت را هم، کرامت را هم،

عزت را هم، شوق را هم،

و همه ی آنچه را که دیگران جز در مقام لفظ نشنیدند ما به چشم دیدیم.

ما دیدیم که چگونه کرامات انسانی در عرصه ی مبارزه به فعلیت می رسد.

ما معنای جهاد اصغر و اکبر را درک کردیم.

آنچه را که عرفای دلسوخته حتی بر سر دار نیافتند،

ما در شبهای عملیات آزمودیم.

ما فرشتگان را دیدیم که چه سان اوج و نزول دارند.

ما عرش را دیدیم. ما زمزمه ی جویبارهای بهشت را شنیدیم.

از مائده های بهشتی تناول کردیم و بر سر سفره ی حضرت ابراهیم نشستیم.

ما در رکاب امام حسین جنگیدیم. ما بی وفایی کوفیان را جبران کردیم.

و پادگان دوکوهه بر این همه شهادت خواهد داد...

" دوکوهـــــــه " سین " ندارد اما !ساختمانهـایش ، سحرگاهانی را به خاطر دارد که رزمندگان ، با نوای دلنیشن مناجات نورایی همــدوش ِستارگان ، همپای فرشتگان و در کنــــار ِماه ، با خدا سخن میگفتند..

" فکـــــــــه " سین ندارد اما !سجده های بسیجیانی را به خاطر دارد که با سربندهای سبز و سرخ ، سرهایشان را به خدا سپردند و با ندای" اعرلله جمجمتک " به دیدار معشوق شتافتند .

" شـــــــــرهانی " سین ندارد اما !سنگرهایش زخم ِ تن ِ شقایق هایی را به خاطر دارد که در کربلای خمینی.ره.با رمــــز " یـــ زینب ــــــــا " هر آنچه داشتند تقدیم ِ حضـــرتِ ارباب نمودند..

" کانال کمیــــــــــــل " سین ندارد اما !سکــوی پرواز ِلب تشنگانی شد ، که مقتل شان یادآور کربلاست..

" طلائیــــــــــــــــه " سین ندارد اما !سه راه ِ شهادتش گــواه ِ رشادت ِمردانی ست که سبکبـــــــــــال ، تا عرش ِ اعــــلا ، پرستــــو شدند..

" ارونـــــــــــد " سین ندارد اما !ساحل ِ خونینش ، غواصانی را به خاطر دارد که در شبهای عملیات ، از سیم خادار ِ نـَفــس،گــذشتند و دل ، به دریای بیکران ِ عشق و عرفان زدند..

" شلمچــــــــــــه " سین ندارد اما !سرداران ِ بی نام و نشـانی را به خاطر دارد کــــــــه همچون مادرشان زهـــرا.س. فدایی ولایت شـــــــــــدند و گمنــــــام ماندند..

الهـــــــــــی !حــَــول حالَنـــــــــــا اِلی اَحسـَــنِ الحال ، بحــــق ِ شهـــــدا .. " آمین "

ساپورت پوشان دهه 60:
«رفقایی که سن و سالشان زمان ساپورت پوشیدنشان ، آن زمانی که هم سن و سال من و تو بودند. جوان بودند و زیبا…غواصی می پوشیدند البته فرقش این است که آن زمان قیمتش گران بود… اصلا گیر نمی آمد می گفتند اگر خواستید تیر بخورید. سرتان را جلو بگیرید نکند لباس پاره شود ها! جنازه های بیجانشان را از داخل لباس در می آوردند و جوان دیگری را ساپورت پوش می کردند …»

کربلا کعبه‌ی عشق است و منم در احرام 
شد در این قبله‌ی عشاق دو تا تقصیرم
دستم من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من داد از آن آب روان تصویرم
باید این دیده و این دست کنم قربانی 
تا که تکمیل شود حج من و میقاتم

آنان چفیه داشتند... من چادر دارم....

من چادر می پوشم، چادر مثل چفیه محافظ من است...اما چادر از چفیه بهتر است....

آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند...من چادر می پوشم تا زهرایی زندگی کنم...

آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...

من چادر می پوشم تا از نفَس های آلوده دور بمانم...

آنان موقع نماز شب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند...

من چادر می پوشم تا از نگاه های حرام پوشیده باشم...

آنان چفیه را سجاده می کردند وبه خدا می رسیدند ...

من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم...

آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند ...

من وقتی چادر ی می بینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم...

آنان با چفیه گریه های خود را می پوشاندند...

من در مجلس روضه با چادر صورتم را می پوشانم واشک هایم را به چادرم هدیه می دهم...

آنان با چفیه زندگی می کردند... من بدون چادرم نمی توانم زندگی کنم...

آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند...

من چادرسیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم

منبع : وبلاگ من یک فرشته ام

چه زیباست

بجای اینکه بگوییم

شهدا شرمنده ایم

بگوییم

شهدا بسیجی هستیم .

بی گمان

شهدا از این جمله خوشحال میشوند .

هفته بسیج

بر سبز دلان سرخ بال مبارک باد .

سوختن کمال عشق است ...

اما آنها که سوختن پروانه در آتش شمع را

کمال عشق می دانند ...

کجایند که

سوختن انسان در آتش عشق را

به نظاره بنشیـــنند ... ؟

شهید سید مرتضی آوینی 

  لحظه‌ای با شهدای حوزه علمیه

درود و سلام و صلوات رب العالمين بر طلاب و روحانياني كه با خون خود درخت اسلام و انقلاب را آبياري كردند. آنان كه مصدرشان بهشت بود. هيچگاه متكلم وحده نبودند و البته مع الغير هم نه، بلكه مع‌الله... .

چون التقاء ساكنين محال بود از بين سكون در حوزه و سكون در شهر، فتح را برگزيدند.

فعل بودند كه هم معنا داشتند و هم زمان. ولي هيچگاه افعال ناقصه نشدند. حروف مشبهة بالفعل كه هيچ... .

هيچگاه حاضر نشدند لن كه نفي ابد مي‌كند بر سر آنها خراب شود و زندگي ابدي را برگزيدند... .

حالشان حال خوشي بود. به حروف جر محل نمي‌گذاشتند. از دنيا منصرف بودند ولي جبهه كه مي‌رفتند غير منصرف مي‌شدند تا شهادت... .

معرب نبودند كه با عوامل مختلف رنگ عوض كنند بلكه مبني بودند آن هم مبني بر فتح... .

در ضرب عَمرٌ زيدًا نه با عمر ميانه خوبي داشتند نه با زيد، زيرا يكي هميشه ظالم بود و يكي هميشه مظلوم. البته اگر مرحوم مصنف زنده بود به استعما زيد در غير ما وضع له اعتراض مي‌كرد... .

مسئله زنبوريه! باعث نشد مثل زنبور به ديگران نيش بزنند. الفيه ابن مالك را كنار گذاشتند و ابن عقيل آن هم از نوع مسلمش را انتخاب كردند... .

در اختلاف بين بصريون و كوفييون حق را به كربلاييون دادند... .

مكررات مدرس افغاني را بر نتابيدند و از ميان كتابهاي مختلف شرح لمعه، جهاد را برگزيدند... .

سبق و رمايه را كه خواندند در ميدان جنگ از ديگران سبقت گرفتند و ما رميت اذ رميت را در جبهه به كار بستند... .

از سوق مسلمين فراري بودند و دوكوهه سوق المسلمين آنها بود كه در آنجا با خدا تجارت و معامله مي‌كردند... .

رويت هلالشان در شبهاي عمليات بود كه يكجا شهريه و مرحمتيشان را از مهدي فاطمه دريافت مي‌كردند... .

 شب عمليات، عمامه‌ها را به سر نمي‌بستند و لباس سربازي را خلاف مروت نمي‌دانستند... .

جز خدا هيچكس حق نداشت به آنها اضافه شود و آنها هم جز خدا به كسي اضافه نمي‌شدند... .

ظرف و شبه ظرف كانونهاي قدرت نبودند و در تزاحم بين ماندن و رفتن، زحمت رفتن را به خود هموار مي‌كردند... .

قول و فعلشان با هم تناقض نداشت. برائتشان سوره‌ي برائت بود... .

هيچگاه به انسانيت خود شك نكردند كه نيازمند اصل استحباب باشند. عمل به قطع را هم واجب مي‌دانستند... .

سری که هیچ سرآمدن نداشت، آمد

بلــــند بود ولیکن بـــــدن نداشت آمــد

بلند شد ، سر خود را به آسمان بخشید

سری که بر تن خود، خویشتن نداشت آمد

آغـــــــــاز هفته دفـــــــــــــاع مقـــــــــدس گــــــــــرامی باد.

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم           ولی دل به پاییز نسپرده ایم

چو گلدان خالی، لب پنجره         پر از خاطرات ترک خورده ایم

اگر داغ دل بود، ما دیده ایم         اگر خون دل بود، ما خورده ایم

اگر دل دلیل است، آورده ایم       اگر داغ شرط است، ما برده ایم

گواهی بخواهید، اینک گواه:     همین زخمهایی که نشمرده ایم!

برای فشردن کلید های کامپیوتر وضـــو بگیر

و با نیت قربتـــــــ الی الله مطلب بنویس .

بدون که تو مصداق و ما رمیتـــــ اذ رمیتــــ ... هستی

شما در شبهای تاریک جبهه سایبری از میدان میـــــن گناه عبور می کنید.

مراقب باشید، به شهــــــدا تمسک کنید

بصیـــــرتتون را بالا ببرید که ترکــــش نخورید.

رابطه خودتونو با خـــــدا زیاد کنید.

با اهل بیــــت یکی بشید و در این راه گوش به فرمان آنها باشید

یاد پلاک بخیر که شماره پرواز بود؛

یاد چفیه بخیر که علامت زهد بود و برآورنده بسیاری از نیازها؛

یاد پوتین هایی بخیر که مشکی بودند اما از پس خود ذره ای تیرگی و تاریکی بر جای نگذاشتند؛

یاد لباس هایی بخیر که از بس عزیز بودند، خدا زمین را به رنگ آنها آفرید؛

یاد بی سیم بخیر که رابط آن ها و آسمان بود؛

یاد مین بخیر که سکوی پرواز بود؛

یاد گلوله ها بخیر که قاصد وصال بودند؛

یاد سنگر بخیر که مفصل ترین میهمانی اشک و خلوص را بدون خرج های کلان ترتیب می داد؛

کوتاهی کردیم... فریب خوردیم ... فراموش کردیم ...

شهدا به خدا شرمنده ایم ...

حبیب الله معلمی شاعر«ای لشکر صاحب زمان» درگذشت

حبیب الله معلمی شاعر دفاع مقدس و نوحه های ماندگار صادق آهنگران به ویژه سروده «ای لشکر صاحب زمان» صبح امروز در بیمارستان نفت اهواز درگذشت.

به گزارش خبرنگار مهر از اهواز، وی به علت کهولست سن از هفته گذشته تاکنون در بیمارستان شرکت نفت اهواز بستری بود که صبح امروز با دنیای خاکی وداع کرد. یکی از ماندگارترین فعالیت های وی، سرودن اشعار نوحه های صادق آهنگر در دوران دفاع مقدس بوده است.

«ای لشکر صاحب زمان» که از سوی آهنگران برای رزمندگان دفاع مقدس خوانده می شود و شور حماسی عجیبی به آنها می داد یکی از ماندگارترین سروده های مرحوم معلمی است. «با نوای کاروان/ بار بندید همرهان/ این قافله عزم کرببلا دارد»، «شور حسین است چه‌ها می‌کند»، «این لشکر حق عازم کربلاست امشب»، «سوی دیار عاشقان رو به خدا می‌رویم»، «بهر آزادی قدس از کربلا باید گذشت»، «ای لشکر حسینی تا کربلا رسیدن یک یا حسین دیگر»، «ای لشکر صاحب زمان/ آماده باش/ آماده باش» از دیگر سروده های مطرح این شاعر دفاع مقدس است.

حبیب الله معلمی فرزند نصیر سال 1305 شمسی در شهرستان رامهرمز دیده به جهان گشود. وی دروس ابتدایی را در مکتبخانه گذراند و ادامه‌ آن را تا سیکل قدیم پی گرفت و پدرش که معلم قرآن بود او را با این کتاب آسمانی آشنا کرد.

ذوق و قریحه‌ شاعری از اوان جوانی در وجود وی بود ولی تشویقهای یکی از دوستان پدرش که خود شاعری توانا بود به ‌نام حاجی بابا اشتری لرکی زمینه را برای شکوفایی استعدادهای وی فراهم ساخت.

معلمی در سال 1340 از رامهرمز به اهواز مهاجرت کرد و در زمینی در کنار رودخانه کارون و در کیانپارس کنونی کشاورزی می کرد. با آغاز جنگ تحمیلی در اهواز به عنوان یکی از مهمترین شهرهای جنگی ایران در فرصتهای بسیاری همراه با فرزندانش در سنگرهای دفاع هم حضور داشت و همزمان به سرودن اشعار نیز می پرداخت که خاطره نخستین نوحه ای که به صادق آهنگران داد.

صادق آهنگران درباره ارتباط خود با ‌آقای معلمی در ایام جنگ می گوید: « آقای معلمی با اینکه کشاورز بود و از صبح تا غروب روی زمین کار می کرد، در زمینه سرودن شعر توان بالا و شوق و انگیزه زیادی داشت و کارش را هم بدون توقع و چشم داشتی انجام می‌داد. گاهی تا صبح با هم می‌نشستیم و شعر و سبک آن را آماده می‌کردیم. اول نوای حماسی برای جذب نیرو و بعد نوایی که در جبهه برای آمادگی عملیات بود، بعد از آن هم سبک زمان خود عملیات و الی آخر. خیلی مواقع پیش می‌آمد که نه شعر آقای معلمی می‌آمد و نه سبک من و کار قفل می‌شد. در اینگونه موارد توسلی می‌کردیم و اغلب هم موفق به شکستن قفل می‌شدیم. به این ترتیب، دیگر فرصت هیچ کاری نداشتیم و دائم در گردان‌ها و تیپ‌ها و لشکرها و شهرهای مختلف برنامه اجرا می‌کردم. تا آخر جنگ هم کارم همین بود. از طرفی، چون در قرارگاه حضور داشتم و با همه فرماندهان رفیق بودم، آنها توقع داشتند من به همه گردان‌ها‌ی‌شان بروم و نوحه بخوانم...»

حبیب الله معلمی خود درباره سرودن اشعارش می گفت: در شب‌های عملیات نوحه‌ها تهیه می‌شدند و رمز عملیات در آنها گنجانیده می‌شد که بسیار هم مورد توجه قرار می‌گرفت؛ مثلا در عملیات والفجر مقدماتی نیاز به نوحه‌ای بود که رمز عملیات آن «یا الله» بود. من در همان قرار گاه نشستم و بلافاصله شعر را سرودم. چند دقیقه بعد با حاج صادق تمرین کردیم و او هم آن را در همانجا خواند و فیلمبرداری شد و با اعلام عملیات، بلافاصله آن نوحه هم پخش شد.

عمده سروده‌های وی توسط صادق آهنگران، مداح نام ‌آشنای جبهه‌ها اجرا شده است. بیشتر اشعار معلمی در کتاب «خونین نامه‌ عاشقان حسین» در دو جلد و در زمان جنگ توسط انتشارات سپاه پاسداران چاپ و منتشر گردید، کتاب شعر «وادی عشق» نیز از کارهای اوست.

همچنین از دیگر مجموعه اشعار این شاعر می‌توان به کتاب «شفق خونین» از انتشارات دارالهدی اشاره کرد. بیشتر آثار وی در قالب چهارپاره است گرچه در غزل و مثنوی نیز طبع‌آزمایی کرده‌ است.

در روز پدر

به عشق مهربان ترین پدر دلم می تپد

یا علی

در روز پدر

برای آمدن پدر بی قرارم

اللهم عجل فرجه

در روز پدر

برای  پدر مظلومم دلم میسوزد

لبیک یا خامنه ای

در روز پدر

دلم برای پدران شجاع و فداگار تنگ شده است

شهدای عزیز فتح خرمشهر و ...

تقارن روحنواز میلاد نورانی علی (ع) و روز پــدر
و روز جمعه ، روز دلدادگی به مهــــدی موعود
و سالــــــــروز فتـــــح خـــــــــرمشهر عـــزیز
بر شما حماسه آفرینان مبارک باد

 سخنرانی منتشر نشده ی شهیدهمت در جمع رزمندگان لشکر 27 محمد

رسول الله (ص) در خاتمه ی عملیات والفجر:

در عملیات والفجر چهار، سرداران بزرگی را از دست دادیم. و بسیجیان گمنامی

که ما قادر به شناختشان نبودیم و فقط خدا توانست آنان را درک کند. این شهادتها

بایستی ما را در ادامه راه مصرتر و پافشرده تر کند.همه شما عزیزان معتقد به این

مطلب هستید که جهاد یکی از درهای بهشت است و قشنگ تر، مأنوس تر و زیباتر

از کلمه شهادت، در تاریخ نداریم. به همین مناسب است که وقتی به کلمه شهید

می رسیم، می بینیم که در روز قیامت و زمان بازخواست، خداوند چه احترامی بر

شهید می گذارد. بنابر روایات اولین قطره ی خون که بر زمین چکیده می شود،

تمامی گناهانش بخشیده می شود.

صـادق بـﮧ آقـا مـرتـضے گفـت: بـاب شهـادت هـم دیـگر بـستـﮧ شـد

آقـاے آویـنے جـواب داد : شهــ❤ـادت یـك لبـاس تـك‌سـایـز اسـت

هـر وقـت و هـر زمان انـدازه‌ات را بـﮧ لبـاس شهـادت رسانـدے ،

هـر جا كـﮧ بـاشے بـا شهادت از دنیـا می‌روے

صـادق گنـجی را چنـدمـاه بـعـد وهـابـیـون تـوے لـاهـور تـرور كردنـد .

رایـزن فـرهنـگے ایـران بـود

یـك‌سـال بـعد هم آقا مـرتـضے رفـت.


ஜ خـودشان را انـدازه لبـاس شهـادت كـرده بـودنـد ஜ

شــَهیــدآن هــَمه رَفتـــَند و نــِوشتــَند بــَر این صــَفحــه خلقــَت:

حـــــیآ چــَتر نجــآت اســـت

و عفــت هــَمه زیبآیــی روح اســت...

پــَس قــَدم پیش گـــــُذآرید و شَقــآیق بآشیـــد

و ز گـــُل عــَط مــُحبت گیــــرید

شآیــَد این بــآر شــُمآ آییـــنه دآر ره غیـــــرَت بآشیـــد...