ضمن سپاس و تشکر از حضورتان

لطفا بقیه وبلاگ های بنده را ببینید:

1 - وبلاگ نـــ ــــــ ــــور ( مذهبی جامع )

2 - وبلاگ ال یاسین ( مذهبی عمومی )

3 - وبلاگ مشـــکوة ( تخصصی قرآنی )

4 - یاد یـار مـهربان ( تخصصی مهدویت )

      منتظر حضور سبزتان هستم

اولین ساعات زیارتگاه شلمچه 

السلام علیکم یا انصار ابی عبد الله الحسین و رحمة الله و برکاته

عاشقان عاشق بلایند.
دُرَّ حیات در احتجاب صدف عشق است
و آن را جز در اقیانوس بلا نمی توان یافت؛
در ژرفای اقیانوس بلا .
عاشقان غواصان این بحرند و اگر مجنون نباشد چگونه به دریا زنند ؟

۱-پندار ما این است که ما مانده­ایم و شهدا رفته­ اند،اماحقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده­اند.

۲-مپندار که تنها عاشوراییان را بدان بلا آزموده اند ولاغیر…صحرای بلا به وسعت همه تاریخ است

۳-اگر انسان هایی که مامور به ایجاد تحول در تاریخ هستند از معیارهای عصر خویش تبعیت کنند،دیگر تحولی در تاریخ اتفاق نخواهد افتاد.

۴-دیندار آن است که در کشاکش بلا دیندار بماند،وگرنه درهنگام راحت و فراغت و صلح چه بسیارنداهل دین.

۵-عالم محضرشهداست،اماکو محرمی که این حضور را دریابد و در برابر این خلاء ظاهری خود را نبازد… زمان می­گذرد و مکانها فرو می­شکننداماحقایق باقی است…

در آرزوی شهادت

لحظه وصل عبد به معبود، عاشق به معشوق و نیستی به بی‌نهایت، آن‌چنان زیبا و دل‌انگیز است که افلاکیان عاشق هشت سال دفاع مقدس، همواره به‌دنبال چشیدن لذت چنین وصلی بودند. آنان بی‌هیچ ترس و واهمه‌ای به زیر آتش گلوله‌های دشمن رفته و عاشقانه وجود خویش را در دفاع از حیثیّت و شرف کشور و اسلام عزیز فدا می‌کردند.
شهید شیرودی یکی از رزمندگان دلیر و وارسته‌ای بود، که همواره در جبهه، عاشقانه می‌جنگید و حماسه خلق می‌کرد. او تمام مأموریت‌هایش را به امید شهادت شروع می‌کرد، آن چنان که خود می‌گوید: «در هنگام رفتن به مأموریت حالت یک عاشق را دارم که به طرف معشوق می‌رود و در هنگام بازگشت، با وجود موفقیت غمگینم، چون احساس می‌کنم هنوز آن‌طور که باید، خالص نشده‌ام تا مورد قبول دعوت خدا قرار گیرم.»

بهترین خاطره

شهید شیرودی دو هفته قبل از شهادت، بهترین خاطره خود را چنین تعریف می‌کند: «اوایل جنگ بود، عراق در یکی از جبهه‌ها با ۳ لشکر کامل حمله کرد. ما با کم‌ترین وسایل و نفرات، این ۳ لشکر را همراه با ۸۰% وسایلشان از بین بردیم تا آن‌جا که باقی‌مانده اندک نفراتشان نیز مجبور به فرار شدند و این بهترین خاطره من است که در ۲۴ ساعت مقاومت مردانه، عراق را از آن فکری که سه روزه می‌خواست به تهران برسد آن‌چنان پشیمان کردیم که دیگر راهی برایش باقی نمانده بود.»

 تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است

 خدایا این خانه کوچک را بر من مبارک گردان  ...

بخشی از دست نوشته ای به جا مانده از شهید علم الهدی :

"من در سنگر هستم .. این خانه ی کوچک این سنگر این گودی در دل

زمین این گونی های بر هم تکیه داده شده پر از حرف است فریاد است غوغاست ...

تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است خدایا این خانه کوچک

را بر من مبارک گردان ..

خدایا اگر من در دل سنگرم تو در دل من و در دل سنگر هر دو حضور داری

لحظات چگونه می گذرد عبور زمان مانند عبور آب بحری از جلوی چشمان

کاملا ملموس است.

اما زندگی در این خانه کوچک که یک قلب پر طپش است یک دل خاکی است

در زمین خدا در متن پاکی نمی تواند تکرار پذیر باشد

آری ...تنهایی موهبتی است الهی در تنهایی از تنهایی

بدر می آییم در تنهایی به خدا می رسیم ... و در سنگر تنها هستم...

خاطـــــره ای از شهید علم الهـــدی :

نیمه‏ های شب بود که نهج البلاغه می‏خواند. من نگاه کردم به ایشان، دیدم

چهره ‏اش برافروخته شده و دارد اشک می‏ریزد. من با زیر چشم، شماره صفحه

نهج البلاغه را نگاه کردم و به ذهن سپردم پس از مدتی، سید حسین نهج البلاغه

را بست و برای استراحت به بیرون رفت. من صفحه نهج البلاغه را باز کردم،

دیدم همان خطبه ‏ای است که حضرت علی (ع) در فراق یاران باوفایش ناله می‏کند

و مب‏فرماید :أین َ عمار؟ أین َ ذوالشهادتین؟ کجاست عمار؟ ... 

از یــــــک سو باید بمــــانیم تا آینــــده شهیــــــد نشـــــــود


و از ســــــوی دیــــــــگر باید شهیــــــــد شویم

تا آینــــــــــده بمانــــــــد؛



هم باید شهیــــــد شویــــــــــم تا فـــــــــــردا بمـانــــــد


و هم بایــــد بمانیــــــــم تا فردا شهیـــــــد نشـــود.



عجـــــــــــب دردی !


چه خـــــــــــــوب می شد امــــــــروز شهیــــــــد می شدیــــــــم


و فــــــردا زنـــــــده می شدیــــــم

تا دوبـــــاره شهیـــــــــد شویــــــــم.

هدیه به روح شهـــــدای عزیــــز:


اللهــــم صل علــــی محمــــد و آل محمــــد وعجــل فرجهـــم

حاج احمد در آخر صحبت‌هایش، در حالی که اشک از چشمانش سرازیر شده بود،

گفت: خدایا! راضی نشو که حاج احمد زنده باشد

و ببیند ناموس ما، خرمشهر ما، در دست دشمن باقی مانده.

خدایا! اگر بنابراین است که خرمشهر در دست دشمن باشد، مرگ حاج احمد را برسان!

دانشجوی مهندسی برق دانشگاه علم و صنعت باشی

و بروی زیر رگبار گلوله عجیب نیست؟

آدم باید خیلی کله شق باشد که همه چیز را ول کند

و بزند به بیابان، میان بسیجی های خاکی.

حاج احمد متوسلیان را می گویم.

فرمانده لشگر ۲۷ محمد رسول الله

حاج احمــــــــد...

دلـــــ دوکوهــه برایت تنگ است....

دلــــــ بسیجی ها، بی تو چرا دروغ! سخت می گذرد به ما!

این همه سخنران، هیچ کدامش تــــــــو نیستی....

این همه جبهـــــه، در هیچ کدامش تو نیستی....

این همه جنگ، جناب فـــــــــرمانده! نیستی، نیستی، نیستی!

بی تو ما «این عمار» شنیدیم باز هم از علی....

چقدر باید تلفـــــــــات دهیم تا برگردی پیشمان؟!

می شنوی… می بینی…

آری ما از این موهبت برخوردار بودیم که انسان دیدیم.

ما یافتیم آنچه را که دیگران نیافتند.

ما همه ی افق های معنوی انسانیت را در شهدا تجربه کردیم.

ما ایثار را دیدیم که چگونه تمثل می یابد.

عشق را هم، امید را هم، ذوق را هم، شجاعت را هم، کرامت را هم،

عزت را هم، شوق را هم،

و همه ی آنچه را که دیگران جز در مقام لفظ نشنیدند ما به چشم دیدیم.

ما دیدیم که چگونه کرامات انسانی در عرصه ی مبارزه به فعلیت می رسد.

ما معنای جهاد اصغر و اکبر را درک کردیم.

آنچه را که عرفای دلسوخته حتی بر سر دار نیافتند،

ما در شبهای عملیات آزمودیم.

ما فرشتگان را دیدیم که چه سان اوج و نزول دارند.

ما عرش را دیدیم. ما زمزمه ی جویبارهای بهشت را شنیدیم.

از مائده های بهشتی تناول کردیم و بر سر سفره ی حضرت ابراهیم نشستیم.

ما در رکاب امام حسین جنگیدیم. ما بی وفایی کوفیان را جبران کردیم.

و پادگان دوکوهه بر این همه شهادت خواهد داد...

دراین موقعیت زمانی و مكانی جنگ ما جنگ اسلام و كفر است و هر لحظه مسامحه و غفلت خیانت به پیامبر اكرم (ص) و امام زمان (عج) و پشت پا زدن به خون شهداست و ملت ما باید خود را آماده هرگونه فداكاری بكند.در چنین میدان وسیع و این هدف رفیع انسانی و الهی جان داد و فداكاری امری بسیار ساده و پیش پا افتاده است و خدا كند كه ما توفیق شهادت متعالی در راه اسلام را با خلوص نیت پیدا كنیم.

( شهیدحسن باقری )

شهيد مهدي رجب بيگي:

آری، یاران همه به سوی مرگ رفته‌اند در حالی که نگران «فردا» بودند. خدایا نکند وارثان خون این شهیدان در راهشان گام نزنند؟ نکند شیطان های کوچک با «خون» اینان «خان» شوند؟ نکند جانمایه ها برای بی مایه های دون سرمایه مقام شود. نکند زمین «خونرنگ» به تسخیر هواداران «نیرنگ» در آید. نکند شهادت آنها پایگاه ها «دنائت» آنها بشود؟ نکند میوه درخت «فداکاری» اینان را «صاحب ریا کاری» بچیند؟ نکند جنگ یارانمان به جنگ «فرنگی مسلکان» افتد؟ نکند «خونین کفنان» در غربت بمیرند تا «خویش باوران غرب» کام گیرند؟

شهید شیرودی دو روز قبل از شهادت در مصاحبه با خبرنگاران رسانه های خبری، کمک گیری از امدادهای غیبی را علت توانایی وارد ساختن کوبنده ترین ضربات به قوای دشمن عنوان کرد و از آنان خواست برای درک بیشتر امدادهای غیبی به جبهه های نبرد حق علیه باطل بیایند؛ تا چهره نورانی رزمندگان اسلام را از نزدیک ببینند.

هنگامی که مصاحبه کنندگان از وی تقاضا کردند که محدوده جغرافیایی پروازهای آینده اش را ترسیم کند، به آنان گفت:" بهتر است نقشه های دنیا را نگاه کنند؛ زیرا اگر امام خمینی فرمان دهد در هر نقطه جهان که مرکز کفر است می جنگم".
این شهید بزرگوار با این جمله عمیق و کوبنده ، اطاعت محض خود را از مقام ولایت به گوش جهانیان رساند.

از شهدا بیامــــــوزیم

ماه شعبان فرصتي طلايي براي آماده شدن در بزرگترين مهماني خداوند است،كه هنوز چند روزي از آن باقي است و مي توان در اين فرصت طلايي جسم و جان خود را براي ورود به بزرگترين مهماني خداوند آماده كنيم،ماهي كه فرصتي مناسب براي استغفار و انابه به درگاه خداوند متعال است و خوشا به حال آنان كه از فرصت هاي باقي مانده از اين ماه به بهترين شكل استفاده كنند تا با آمادگي كامل به مهماني خداوند متعال ورود كنند.

يكي از مهمترين اعمالي كه در ماه شعبان در روايات اسلامي توصيه و تاكيد شده است توبه و استغفار از گناهان و اشتباهات گذشته است،توبه اي كه ارزش بي حد و حصري براي آن در نظر گرفته شده است،چنانچه از امام هشتم علي بن موسي الرضا عليه السلام سوال شد،كه کدام دعا در ماه شعبان جایگاه بالایی دارد؟ ایشان در جواب پاسخ فرمودند:

«فَقَالَ الِاسْتِغْفَارُ إِنَّ مَنِ اسْتَغْفَرَ فِی شَعْبَانَ كُلَّ یَوْمٍ سَبْعِینَ مَرَّةً كَانَ كَمَنِ اسْتَغْفَرَ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُورِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَرَّةٍ قُلْتُ فَكَیْفَ أَقُولُ قَالَ قُلْ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ:«استغفار، همانا کسی که در ماه شعبان هر روز 70 مرتبه استغفار نماید همانند کسی است که در سایر ماه‌ها 70 هزار بار این ذکر را گفته باشد. کیفیت نقل آن نیز چنین می‌باشد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ»[1]

چرا كه اين استغفار مي تواند زندگي ما را متحول و ما را به قله هاي پيروزي و موفقيت نزديك كند:«فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً*یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْكُمْ مِدْراراً*وَ یُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهارا[نوح:10 تا 12]و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید كه او همواره آمرزنده است.*[تا] بر شما از آسمان بارانِ پى در پى فرستد.*و شما را به اموال و پسران، یارى كند، و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد»

استغفار يكي از سنت ها و روش هاي حسنه اي است كه مي توان آن را در وصيت نامه هاي شهدا و توبه نامه هايي كه از آنان به يادگار مانده است به خوبي مشاهده كرد ،توبه نامه هايي كه سراسر درس و عبرت است از گناهاني كه حتي به خيال ما هم خطور نمي كند كه در اين مقاله به يكي از آنها اشاره مي كنيم تا تلنگري باشد براي ورود به بزرگترين مهماني خداوند.

توبه نامه شهيد محمودي نوجوان 13 ساله اي كه 10 مورد آن انتخاب شده است تا با مطالعه آنها و كمي تامل،نامه اعمال يك ساله خود را بازنگري كنيم و راهي براي جبران آن بيابيم.

بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله :

از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم...

از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم....

از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم....

از این که مرگ را فراموش کردم....

از این که در راهت سستی و تنبلی کردم....

از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم.....

از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند....

از این که شب بهر نماز شب بیش تجملاتش فکر کردم..[2]

اميد است كه قدر روزهاي پاياني ماه شعبان را بيشتر و بيشتر بدانيم و با استغار و توبه روح خود را زلال و قلب خود را صيقل بدهيم تا بتوانيم بيش از ديگران از نعمت هاي مادي و معنوي ماه رمضان برخوردار شويم.

منبع:

[1]فضائل الأشهر الثلاثة، ص: 61

[2]قافله شهدا

غواص به فرمانده اش گفت:
اگر رمز را اعلام کردی و تو آب نپریدم، من رو هول بده تو آب!
فرمانده گفت اگه مطمئن نیستی میتونی برگردی.
غواص جواب داد نه، پای حرف امام ایستادم.
فقط می ترسم دلم گیر خواهر کوچولوم باشه.
آخه تو یه حادثه اقوامم رو از دست دادم و الآن هم خواهرم رو سپردم به همسایه ها تا تو عملیات شرکت کنم.
والفجر8 ،اروند رود وحشی ، فرمانده تا داد زد یا زهرا (س)،

غواص اولین نفری بود که تو آب پرید !
و اولین نفری بود که به شهادت رسید

من و شما چقدر پای حرف اماممان ایستاده ایم؟

شهید محمودوند از بچه‌های تفحص که خود نیز به درجه رفیع شهادت

رسیده نقل می‌کند:

" امروز روز پنجم است که در محاصره هستیم،

آب و غذا را جیره‌بندی کردیم،

شهدا انتهای کانال کنار هم قرار دارند،

دیگر شهدا تشنه نیستند."

 سخنرانی منتشر نشده ی شهیدهمت در جمع رزمندگان لشکر 27 محمد

رسول الله (ص) در خاتمه ی عملیات والفجر:

در عملیات والفجر چهار، سرداران بزرگی را از دست دادیم. و بسیجیان گمنامی

که ما قادر به شناختشان نبودیم و فقط خدا توانست آنان را درک کند. این شهادتها

بایستی ما را در ادامه راه مصرتر و پافشرده تر کند.همه شما عزیزان معتقد به این

مطلب هستید که جهاد یکی از درهای بهشت است و قشنگ تر، مأنوس تر و زیباتر

از کلمه شهادت، در تاریخ نداریم. به همین مناسب است که وقتی به کلمه شهید

می رسیم، می بینیم که در روز قیامت و زمان بازخواست، خداوند چه احترامی بر

شهید می گذارد. بنابر روایات اولین قطره ی خون که بر زمین چکیده می شود،

تمامی گناهانش بخشیده می شود.

صـادق بـﮧ آقـا مـرتـضے گفـت: بـاب شهـادت هـم دیـگر بـستـﮧ شـد

آقـاے آویـنے جـواب داد : شهــ❤ـادت یـك لبـاس تـك‌سـایـز اسـت

هـر وقـت و هـر زمان انـدازه‌ات را بـﮧ لبـاس شهـادت رسانـدے ،

هـر جا كـﮧ بـاشے بـا شهادت از دنیـا می‌روے

صـادق گنـجی را چنـدمـاه بـعـد وهـابـیـون تـوے لـاهـور تـرور كردنـد .

رایـزن فـرهنـگے ایـران بـود

یـك‌سـال بـعد هم آقا مـرتـضے رفـت.


ஜ خـودشان را انـدازه لبـاس شهـادت كـرده بـودنـد ஜ

در آسمان کردستان بودیم و سوار بر هلی کوپتر

دیدم شهید صیاد مدام به ساعتشان نگاه می کردند

علت را پرسیدم ، گفتند: وقت نماز است

و همان لحظه به خلبان اشاره کردند که همین جا فرود بیا

تا نمازمان را اول وقت بخوانیم

خلبان گفت: این منطقه زیاد امن نیست

اگر صلاح می دانید تا رسیدن به مقصد صبر کنیم

شهید صیاد گفتند: هیچ اشکالی ندارد!

ما باید همین جا نمازمان را بخوانیم

خلبان اطاعت کرد و هلی کوپتر نشست

با آب قمقمه ای که داشتند وضو گرفتیم

و نماز را به امامت ایشان اقامه کردیم...

... وقتی طلبه های شیراز از آیت الله بهاءالدینی درس اخلاق خواستند

ایشان فرمودند: بروید از صیاد شیرازی درس زندگی بگیرید

اگر صیاد شیرازی شدید ، هم دنیا را دارید و هم آخرت را...

به خاکی بودن معروف بود ...

این اخلاق رو از لبنان و در کنار بچه های یتیم به ارث برده بود

برای ناهار دعوت شده بود به یکی از قرارگاه های زمان جنگ

خیلی خاکی و بدون تشریفات و محافظ اومده و نشست سر سفره

چند لحظه بعد از اینکه نشست یکی گفت :

ای بابا !! پس از وزیر دفاع کجا موند ؟!

با لبخند جواب داد شما شروع کنید ...

خدا رو خوش نمیاد رزمنده های اسلام معطل وزیر دفاع بشن

از كار بركنار شدم چون ...

چند روز بعد به همراه تعدادي از فرماندهان و همرزمانم جهت پاره اي از گزارش هاي منطقة غرب به تهران رفتم . من هميشه در اين گونه جلسات با تعدادي از فرماندهان منطقه و به خصوص بچه هاي سپاه شركت مي كردم . آن روز شهيد محمد بروجردي ، شهيد ناصركاظمي و چند نفر ديگر هم در جلسه شركت كرده بودند . مشاوران بني صدر (رييس جمهور وقت) شروع به بدگويي دربارة قرارگاه عملياتي غرب كردند . گزارش همة آن ها سر تا پا دروغ بود . با حرف هاي دروغي كه مي زدند ، كنترل از دست ما خارج مي شد . بني صدر به گفته هاي مشاورانش خيلي اهميت مي داد . متأسفانه به حرف بچه هاي سپاه هم گوش نمي كرد و بي اعتنا بود . دلم از جلسه خون شده بود . حرف هاي مشاوران بني صدر بد جوري ناراحتم كرده بود . آنان را آن قدر پست مي دانستم كه نمي توانستم در برابرشان دفاعي كنم . از همان جا بود كه همة اميدم از بني صدر (به عنوان رييس جمهوري) قطع شد . آن روز در آنجا جمله اي گفتم كه بعد ها ميان مسئولان مملكتي دهان به دهان گشت و معروف شد . اول دعاي امام زمان (عج) را خواندم . سپس گفتم :
آقاي رييس جمهور ! خيلي عذر مي خواهم كه اين صحبت را ميكنم . در جلسه اي به اين مهمي كه براي حفظ امنيت نظام جمهوري اسلامي تشكيل شده است ، يك بسم الله و يك آية قرآن خوانده نشد . من آنقدر اين جلسه را ناپاك و آلوده مي بينم كه احساس مي كنم وجود خودم نيز از اين جلسه آلوده مي شود . چاره اي ندارم جز اينكه يك راست از اين جا به قم بروم و با زيارت آنجا احساس كنم كه تزكيه و پاك شده ام . همة اينها بهانه بود تا فرمانده ي منطقة غرب را از من بگيرند و درست در شب بيست و نهم شهريور 1359 ( يك شب قبل از آغاز رسمي جنگ ايران از طرف بعث عراق ) به دستور آقاي بني صدر من از سمت خود ، بركنار شدم .

اگر شهادت نصیبم شد بدنم تكه تكه شود كه در

صحرای محشر شرمنده نباشم

**********************

تند تند راه می رفت و مدام به بیسیمچی غر میزد.

- پس رشید چی شد؟ پیداش کردی؟

-به قصد مصاحبه رفتم سراغش. گفتم: خودتون رو معرفی کنید. گفت:

-خب حسین خرازی ام. خادم بچه های لشکر امام حسین

-کجا میرید؟ - شلمچه

- برا چی؟ - عملیات

-اسمش چیه؟ - گفتن بذارید کربلا ۵

- نظر شما بعنوان فرمانده چیه؟ - خودکشی!

-پس چرا میرید؟ - فرمان حضرت امام...

حالا چندین سال از شهادت شهید خرازی و اون خبرنگار میگذره. هردوشون توی شلمچه آسمونی شدند.

((شادی روح امام و همه ی شهدا و آن خبر نگار صلوات))

در سال ۱۳۵۸ و در چنین روزی، ساعت یازده‌ و سی دقیقه صبح، سپهبد قرنی نخستین رییس ستاد مشترک ارتش جمهورى اسلامى ایران، به دست گروهگ فرقان به درجه رفیع شهادت رسید.

 
به گزارش گروه رصد دیدبان به نقل از تابناک؛ شهید سپهبد قرنی در سال ۱۲۹۲ (ه. ش) دیده به جهان گشود و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی، وارد ارتش شد و در این راه رشد کرد و در دانشکده افسری صاحب معلومات نظامی شد. 

وی از‌‌ همان آغاز به دلیل عشق به مفاهیم مذهبی، دنباله‌رو تعالیم امام خمینی (ره) شد و در سال ۱۳۳۷ به همراه برخی از همفکران خود، تصمیم به ‌کودتا علیه رژیم منحوس پهلوی ‌گرفت؛ اما این طرح لو رفت و او به زندان محکوم شد.

اما پس از آزادی از زندان،‌ در راه تازه‌ای قرار گرفت، ولی هرازگاهی به دلیل فعالیت‌های گسترده‌اش علیه رژیم پهلوی به زندان محکوم می‌شد. 

پس از پیروزى شکوهمند انقلاب اسلامى، سپهبد قرنى به سمت نخستین رییس ستاد مشترک ارتش منصوب شد. وی در روز بیست و چهارم بهمن ۵۷ در دفتر ریاست ستاد ارتش، تمثال حضرت امام خمینى رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهورى اسلامى آویخت و سپس رو به حاضران گفت: ارتش شاهنشاهى که مى‌گفتند از مجهز‌ترین ارتش‌هاى دنیاست و شاید هم از لحاظ وسایل و تجهیزات چنین بود، از آنجا که ایمان و اعتقاد نداشت، در چند ساعت متلاشى شد. افراد یک ارتش، اولا باید مؤمن باشند، ثانیا آرمان آنان حفظ استقلال میهن باشد، نه حمایت یک فرد. ارتش ایران قبل از این تبدیل به یک ارتش شخصى شده بود و دیدیم که چه زود متلاشى شد. 

تاریخ معاصر نشان داده که هرگاه متجاوزان حمله مى‌کردند، این ارتش نابود مى‌شد؛ برای نمونه، در شهریور ۱۳۲۰ چنین شد. در این زمان نیز یک عده مردم در پناه ایمان به خدا، بدون سلاح پیروز شدند. 
امروز به اینجا آمده‌ایم. دوستان مى‌بینید که هیچ چیز وجود ندارد. باید به این ارتش شکل داد و بعد هم تصفیه صورت گیرد و ایمان و ایدئولوژى باید حاکم شود.

وی سپس فعالیت خود را براى تصفیه و بازسازى و توان مکتبى بخشیدن به ارتش آغاز کرد. مدت مسئولیت او در نظام جمهوری اسلامی، ۴۳ روز ـ از ۲۳ بهمن ۵۷ تا ۷ فروردین ۵۸ ـ بود؛ مدتی هرچند کوتاه اما در مقطعی حساس از تاریخ انقلاب که لحظه لحظه آن آبستن رویدادهایی بزرگ در ابعاد گوناگون به ویژه در بعد نظامی بود. 

از دید نیروهای ضدانقلاب که با وابستگی به بیگانگان از جمله رژیم بعث عراق، از اولین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، ‌آشوب و بلوا در بسیاری از شهر‌ها و به خصوص استان کردستان به پا نمودند و تا آنجا پیش رفتند که پادگان کردستان را تصرف و غارت کردند، گناه بزرگ سپهبد قرنی این بود که با همه وجود از سقوط پادگان سنندج جلوگیری کرد و اجازه نداد ‌به سرنوشت دیگر مراکز نظامی که با خیانت برخی افراد به دست ضد انقلابیون افتاد، دچار شود. 

اما سرانجام کارشکنی لیبرال‌ها و مدافعین گروهک‌های ضدانقلاب، باعث شد تا در تاریخ ۷ / ۱ / ۵۸ سپهبد قرنی، به دلیل اختلافی که در نوع برخورد با اشرار فعال در کردستان با دولت موقت داشت، استعفای خود را تقدیم امام (ره) کند و در همین روز از طرف دولت موقت برکنار شد و طولی نکشید که در تاریخ سوم اردیبهشت‌‌ همان سال به دست گروهک تروریستی فرقان به شهادت رسید. 

خاطره‌ای از شهید

سرلشکر بازنشسته مرحوم «منصور طالب‌زاده» از هم‌رزمان شهید «سپهبد قرنی» می‌گوید: به مهندس بازرگان و رفقای ایشان اعتقادی نداشت. آن‌ها هم او را قبول نداشتند چنان که بالاخره ‌موفق شدند پس از جنگ اول کردستان او را بر‌کنار کنند. تمام امید و اعتقاد این مرد بزرگ پس از خدا، به آقای خمینی بود. به یاد دارم در بحث انتصاب او به سمت اولین رئیس ستاد مشترک بعد از انقلاب، آن آقایان (لیبرال‌ها) در شورای انقلاب به شدت با این انتصاب مخالف بودند.

در اوایل گرفتن این مسئولیت یک شب به خانه ما در تهران‌نو آمد. از آنجا که از دهه سی شمسی با هم رفیق بودیم و هر دو در سال ۳۷ به اتهام طراحی کودتا علیه رژیم شاه دستگیر، زندانی و تا پیروزی انقلاب تحت نظر ساواک خانه‌نشین شدیم، زبان همدیگر را خوب می‌فهمیدیم. از او پرسیدم: چطور شد با وجود مخالفت آقایان دولت موقت این پست را به تو دادند؟

او خندید و گفت: فلانی تو که می‌دانی من یک سربازم و اهل ریاست نیستم. دستور آقای خمینی بود که آقایان را سر جایشان نشاند و بار جمع و جور کردن ارتش برای انقلاب را به دوش من انداخت. 

مأخذ: قرنی از چشم یاران

شهید کسی است که حق را شهود کرده باشد و کشته شدن او از روی اشتباه و تحریک عواطف و احساسات نباشد، حق و هدف آن را مشاهده کرده و در این راه به خاک و خون غلتیده باشد. او کسی است که به قصد قربت شهید شده است و خود را فانی در حق کرده است و این حقیقت فنای فی الله است، نه صوفی که در خانقاه بنشیند و هو بکشد

                                                                  شهید قرنی