یـــــاد یـــــــــــــــاران

ضمن سپاس و تشکر از حضورتان

لطفا بقیه وبلاگ های بنده را ببینید:

1 - وبلاگ نـــ ــــــ ــــور ( مذهبی جامع )

2 - وبلاگ ال یاسین ( مذهبی عمومی )

3 - وبلاگ مشـــکوة ( تخصصی قرآنی )

4 - یاد یـار مـهربان ( تخصصی مهدویت )

      منتظر حضور سبزتان هستم

اولین ساعات زیارتگاه شلمچه 

السلام علیکم یا انصار ابی عبد الله الحسین و رحمة الله و برکاته

عاشقان عاشق بلایند.
دُرَّ حیات در احتجاب صدف عشق است
و آن را جز در اقیانوس بلا نمی توان یافت؛
در ژرفای اقیانوس بلا .
عاشقان غواصان این بحرند و اگر مجنون نباشد چگونه به دریا زنند ؟

اربعینی ها
یادتان باشد که ستون به ستون را
مدیون قطره قطره خون شهیـــــــدانید

اربعینی ها
وقتی چشمتان به گنبد زیبای آقا افتاد،
یاد کنید از آنانی که با حسرت پشت پیراهن هایشان می نوشتند :
یا زیارت یا شهادت

اربعینی ها !
میان ِ هروله های بین الحرمین ،
یاد کنید از شهـــــــدایی که
در آرزوی زیارت ِ شش گوشه ی اربابـــ پرپر شـــدند...

اربعینی ها
نمیدانم از کدام مرز میگذرید ! اما ؛
یاد کنید از شهـــدای مفقودالاثر در مرزهای
مهران ... چذابه ... حاج عمران ...
شلمچه ... .سردشت......
مدافعین حرم....

شما به نیت کدام شهید قدم برمی دارید؟!

نائب الشهید یعنی
همرنگ شهدا شدن
هم قدم شدن با شهدا
هم قدم شدن با اصحاب آخرالزمانی سیدالشهدا

زیارت به نیابت از شهیدان

آنها چفیه داشتند ...... تو چادر داری

آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند...

تو چادر می پوشی تا زهرایی زندگی کنی...

آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...

 تو چادر می پوشی تا از نفَس های آلوده دور بمانی...

آنان موقع نماز شب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند...

 تو چادر می پوشی تا از نگاه های حرام پوشیده باشی ...

آنان چفیه را سجاده می کردند و به خدا می رسیدند ...

 تو با چادرت نماز می خوانی تا به خدا برسی ...

آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند ...

تو  وقتی چادری می بینی یاد زخم پهلوی فاطمه (س)  می افتی ...

آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرت امانت داده اند...

تو چادر سیاهت را محکم می پوشی تا امانتدار خوبی برای آنان باشی ..

به عُشّاقِ قرآنِ اَحـمَد(ص)سلام

به یارانِ دینِ مُـحَمـَّد(ص)سلام

بر آن دسته گـُلهای عاشق درود

بر آن نسلِ همچون شقایق درود

بر آن لالـه هایی کـه پَرپَر شدند

و سرو و صِـنوبَر که بی سر شدند

بر آن بال و پَرشان شده شعله وَر

و آن بـیـقـراران بـه گـاهِ خـطر

بر آنان بُـلـندآسِمـان جایـگـاه

و آن جـانـفـدایـانِ ایـزدپـنـاه

شهـیــدانِ والامَـقـام! اَلـسَّـلام

و مـردانِ نـیکـومَـرام! اَلـسَّـلام

و ای جـان نثاران سـلام و درود

و دشمن شکـاران سـلام و درود

به خون خُفتِگان نامتان جـاوِدان

و بر روح تان رحمـتی بی کـران

خـدا یـارتـان بود و یـاور خـدا

و بر مـا شما حُـجَّـت و رَهـنَما

به خون حسین(ع) و علمدار(ع)او

بـه سقّـای(ع)طـفـلانِ تبـدار او

به اکبر(ع)به اصغر(ع) به یارانِ او

به یارانِ خـوش عَهد و پیمـانِ او

قَـسَم بی نـواییم و بس روسیـاه

و درمـانده و بی کـَس و بی پنـاه

شفیعـانِ مـا روزِ «مَـحشَر» شوید

و غـمخـوارِ مـا نـزدِ «داور» شوید

ز مـا ایـن بُـوَد الـتـمـاسِ دُعـا

شَفـاعت شَفـاعت به نـزدِ خُـدا

منبع : دفاع پرس -    سیاوش امیری

مـــآدر است دیگر ...

دلش که تنــگ می‌شود ؛

از آن کوچــه‌های تنگِ پآییـن شهر

می‌آید به بهشت زهرا

پیـش پســرش ...

◆ مــادر است دیگــر

گریــه نمی‌کند!

فقــط بطــری آب را دستش می‌گیرد ؛

آرام آب می‌ریزد

خودش هم نم‌نم روی سنگ قبـــرها 【 آبــــ 】 می‌شود ...

سه راهی شهادت ... این واژه هم از نظر مکانی دارای ارزش خاصیه ، هم از نظر کلامی ...
از نظر مکانی که شهرست ... مکان عاشقی بود ... هیهات منه ذله ای بود ...
آنجا بود که میگفتند کربلای جبه‌ها یادش بخیر ... اما

اما حرف حال من با خود واژه سه راهی هاست ...
از اونجایی که نبودم و ندیدم مکان رو نفهمیدم اما ، دنیا به همین جا ختم نمی شه ...

سه راهی شهادت از سه راه تشکیل شده که اتفاقا هر سه به شهادت ختم میشه ! ...
اما تفاوت در طریق طی مسیره ...

یک راهش راه میانبره ! ... راهی که خیلی از جوونهای پاک ما
تو همون مکان پیش گرفتند و به خدای مقصود رسیدن ...

یک راهش شاید کمی طول بکشه ... بقول معروف سوخت و سوز نداره ...
نمونش میشه شهید کاظمی ها و شوشتری ها و طهرانی مقدم ها ،

این راه مسولیت داره ... این راه مرد میخواد ...
این ها همون مردانی هستند که اگر لازم بود در جنگ شهید میشدند ،
اما خدایشان لقب فرمانده رو بهشون داده ...

می بایست بمونن ... کارها که جور شد ... لقاالله صورت گرفت ...
به همین سادگی ! - یاد قطعه ای از فیلم "خداحافظ رفیق افتادم "...
یه جاش بود که روح شهدا میرن دم یه نون وایی به فرمانده قدیمشون سری بزنن ...

کلماتی که گفته میشه پر از معناست ...
شهدا به شوخی به فرمانده میگن : چیه ، چرا چسبیدی به این دنیا؟!

فرمانده لبخندی میزنه و میگه : چیه ؟ حسودیتون میشه ؟ ...
شما از خدا شهادت خواستید ، گرفتید ...
اما من از خدا خواستم هر چی اون خواست بشه ! ... -

این حرفش پر از معنی است ... گفتنش راحته ، اما عمل در عمق مطلب خیلی سخته ...
شرایطی که این راه میطلبه ، شبیه روحیه طلبی فرماندهاست ...

باید خیلی مرد باشی که تو این راه دوام بیاری ...
باید مرد باشی که تو مسیر بمونی و هدفت واقعا هدف خدایی باشه ...

اما راه سوم ... یه داستانی میخوندم که از زبون یه خلبان بالگرد نقل شده بود ،
میگفت : خواب دیدم که به درجه شهادت میرسم ...
بعد که بیدار شد تمام نشونه های خواب رو دید
مطمئن به شهادتش شد ... حتی از خانواده خداحافظی کرده بود ...

بعد عملیات بدون خراش برگشت ... نفهمید چی شده ...
با هم نمی خوند ... حتی فکر کرد که شاید خطایی ازش سرزده باشه ...

منبع : آیه های انتظار

شلمچه خلاصه عشق است و قطعه‌ای از بهشت,
شلمچه آینه‌ایست که تمام جبهه با خاکهای سرخش در آن می‌درخشد و دریچه‌ی آسمانی است که از آن بوی رشادت و عطر دلنواز شهادت میوزد.
شلمچه تندیس زیبای عشق است که در میدان ایثار قد کشیده است.
شلمچه شهر شهود و شهادت است.
شلمچه مثنوی بلند ایثار است و فرودگاه عشق و عروجگاه دل. صحرای خشکی که دریای مواج خون و اشکهای عاشقانه در تربت پاکش دارد با قلب خونینی که هنوز زیبا و دلنواز می‌تپد و خون غیرت و مردانگی را در رگهای این دیار میدواند و حدیث بلند حیات با عزت را زمزمه میکند. زمین خاکی شلمچه, زیباتر از آبی آسمان است چرا که شلمچه قتلگاه مرغان عاشقی است که برای وصال بی‌قرار بودند و از کوچه پس کوچه‌های منیت و مادیت رهیده و به شهر دلگشای معنویت و شهادت دل بستند.
آری! شلمچه شاهنامه بلند شهادت است, دیوان عاشقی است, شعرهای سرخ, با واژه‌های خون, به وزن عشق و قافیه‌هایی از جنس قلب پاره پاره عاشقی و در قالب غزل عشق و مثنوی بلند شهادت , دیوانی که شکسته دلان عارف با قلم استخوان و مرکب خون و با خط شکسته عروج نوشتند و این صفحه طلایی تاریخ ایران اسلامی را با خون دل تهذیب شده‌شان تذهیب کردند.
آری! شلمچه کتاب است, خواندنی‌ترین کتاب حماسه.
شلمچه آسمان است سرشار از ستاره‌های سرخ.
شلمچه بهار است لبریز از گلهای محمدی, شلمچه دریاست, مواج از موجهای عاشقی.
شلمچه بازار است, بازار عشقبازی و جانبازی,
شلمچه تابلو است تابلوی حماسه و عرفان که بر تارک تاریخ ایران اسلامی میدرخشد. جایگاه اهل زیارت است نه اهل زر, زیارتگاه دلدادگانی که خود زائرانی بودند که در نیمه راه سفر عاشقی پرپر شدند و به مولای عشق پیوستند و زیباترین حدیث بندگی را با بندبند وجودشان و با قطره قطره خونشان نوشتند. یعقوبهای بیقراری که برای رسیدن به یوسف زیبای شهادت بیقراری میکردند و زلیخای دنیای نتوانست آنها را مفتون خویش کند. آنان که هنوز از دشمن نفس خویش رها نشده‌اند و دلشان در تصرف شیطان است چگونه میتوانند قدر مجاهدانی را بدانند که در کوله‌پشتی دلشان جز عشق و ایثار نبود. آنان باید بدانند که شلمچه و شهیدانش و شاهدان و شائقان و مشتاقانش خورشید بی‌غروبند, چرا که عاشورا و عاشورائیان آفتاب آسمان عشقند که هیچ ابر آلوده و تاریک یزیدی نمی‌تواند جلوی تابش آنها را بگیرد.

شهید کیست و شهادت چیست ؟

شهادت شهد شیرین رضای حق است.

شهادت عبارت تمام وکمال اعتماد واعتقاد بخداست.

شهادت تکامل وجودی روح پرخروش و جوشش ،

ولی در عین حال مطمئن وآرام شهید است.

شهادت ارث بزرگ اولیـاء خداست.

شهادت نهایت یک حماسه و ایثار است.

شهادت غایت آرزوی رزمندگان راه خداست.

شهادت فریاد رسای اسلام بر ظلم ظالمان است.

شهادت مایه عزت مسلمین است و شهید احیاء کننده این معناست.

شهادت بهای زحمات ومشقات شهید است.

شهادت قد بلند کردن ،استواری و شکست ناپذیر است .

شهادت قتل در راه خداست.

شهادت مردن نیست بلکه حیاتی دوباره است.

شهادت بانک رحیل تشنگان وصل بخداست

و شهید واصل به این معناست.

شهادت بشارت نابودی ظالمان و ستمگران است.

شهادت پیام آور عزت وفتح است.

شهادت اتمام حجت با کافران و ملحدان است .

شهادت فیض عظما و فضلی از جانب خداست.

شهادت وسیله رسیدن به قرب حق تعالی

و وعده تخلف ناپذیر خداوند متعال و قرآن به مؤمنان است.

«قافله ی عشق در سفر تاریخ است و این تفسیری است بر آنچه فرموده اند:
"کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ اَرضٍ کربلا ..."
این سخنی است که پشت شیطان را می لرزاند
و یاران حق را به فیضان دائم رحمت او امیدوار می سازد.
....... و تو
ای آن که در سال شصت و یکم هجری هنوز در ذخایر تقدیر نهفته بوده ای و اکنون،
در این دوران جاهلیت ثانی و عصر توبه ی بشریت، پای به سیاره ی زمین نهاده ای،
نومید مشو، که تو را نیز عاشورایی است و کربلایی که تشنه ی خون توست
و انتظار می کشد تا تو زنجیر خاک از پای اراده ات بگشایی و از خود و دل بستگی هایش هجرت کنی و به کهف حصین لازمان و لامکانِ ولایت ملحق شوی
و فراتر از زمان و مکان، خود را به قافله ی سال شصت و یکم هجری برسانی
و در رکاب امام عشق به شهادت رسی ...»

بــه نـــام خـــدای شــهــیــدان
ایــنجــا شــلمــچــه اســت
* شــلـمــچــه و رمــضــان*
شــلـمــچــه و كــربــلای پــنــج
شــلــمــچــه و بــیــت الــمــقـدس هــفــت
* شــلمــچــه و كــانــال مـاهــی*
شــلـمــچـه و دوعـیجــی
شــلــمـچــه و مــیــدان مــیــن
شــلـمــچــه و خــاكــریــزهــای نــونــی
شــلمــچــه و نــهــر عــرایــض
شــلـمــچــه و ســه راهی شــهــادت
شــلمــچـه و رد قــنــاســه بــیــن دو ابــر
شــلــمــچــه و ســیــم خــاردار
شــلــمــچــه و ســنـگــر هــای كــمــیــن
شــلــمــچــه و حــاج حــــســیــن خــرازی
شــلمــچــه و حــاج احــمــد كــاظـــمی
شــلمــچــه و شــهــیـــدان شــاهـــد
شــلمــچــه و یــك دنــیــا دلــدادگــی
شــلــمــچــه و پــرواز تــا بــی نــهــایــت
شــلــمــچــه و یــك دنـــیــا عــاشــقــی
شــلمــچــه و یــك دنیــــا مــظــلومــیــت
شــلمــچــه و گــمـــنـامـــی
شــلمــچــه و بــــوی كــــربــلا !
شــلمــچــه و ســرهــای از تــن جــدا !
شــلمــچــه و شــلمــچــه و شــلمــچــه
شــلمــچـــه یــعــنــی عــطــش
شــلــمــچــه وغــربـــت شــهــیــد
شــلــمــچــه و نــقــطــه عــروج
*شــلمــچــه و نــقطـــه رهــایــی از اســارت *
اشــک حــسرت و د لتــــــــــنگی ...

ما را بیابید!
پلاک زخمی تان را بر گردن گم‏شدگان رمل‏ های داغ گناه بیندازید؛
شاید پیدا شویم!
شاید بوی خون به ناحق ریخته شما،

ما را به سوی حق بکشاند؛
شاید فکه،
نامی شود که رازهای مگو را به ما بیاموزد.
ما را صدا کنید؛
با گلوی زخمی و لب‏های خشکیده‏ تان!
ما را به شلمچه بخوانید تا بیاموزیم عشق را،
زندگی را و مرگ را.

فَــکِــه ..

حَــق میدَهَــم بِه آنــها که تــو را "قتلــــگاه "میخوانَند 
حَــق دارَنــد ..
چه کَـــم داری از کَربَـــلا .. ؟
رمـــل .. آفتاب سوزان .. عَطِــــش .. شــــهادت

..

حاج احمد در آخر صحبت‌هایش، در حالی که اشک از چشمانش سرازیر شده بود،

گفت: خدایا! راضی نشو که حاج احمد زنده باشد

و ببیند ناموس ما، خرمشهر ما، در دست دشمن باقی مانده.

خدایا! اگر بنابراین است که خرمشهر در دست دشمن باشد، مرگ حاج احمد را برسان!

دانشجوی مهندسی برق دانشگاه علم و صنعت باشی

و بروی زیر رگبار گلوله عجیب نیست؟

آدم باید خیلی کله شق باشد که همه چیز را ول کند

و بزند به بیابان، میان بسیجی های خاکی.

حاج احمد متوسلیان را می گویم.

فرمانده لشگر ۲۷ محمد رسول الله

حاج احمــــــــد...

دلـــــ دوکوهــه برایت تنگ است....

دلــــــ بسیجی ها، بی تو چرا دروغ! سخت می گذرد به ما!

این همه سخنران، هیچ کدامش تــــــــو نیستی....

این همه جبهـــــه، در هیچ کدامش تو نیستی....

این همه جنگ، جناب فـــــــــرمانده! نیستی، نیستی، نیستی!

بی تو ما «این عمار» شنیدیم باز هم از علی....

چقدر باید تلفـــــــــات دهیم تا برگردی پیشمان؟!

می شنوی… می بینی…

محمد ؛ آنقدر در والفجر آرپی جی زده بود که از هر دو گوشش ، همین طور خون شره می کرد.

اسماعیل ؛ غیرتش قبول نکرد که صبح به صبح کرکره مغازه خواربار فروشی اش را بالا بکشد و از پشت شیشه ، تشییع جنازه شهدای محلش را تماشا کند.

بهرام ؛ وقت خواستگاری شرط کرد که تا پایان جنگ – هر چند سال که طول بکشد – پای دین و میهنش خواهد ایستاد.جنازه اش را درست در روز پایان جنگ آوردند.

امین ؛ فقط توانست عکس دوقلوهای زیبایی که خدا به او داده بود را ببیند. دو روز قبل از آن که به مرخصی برود و کودکانش را در آغوش بکشد ، ترکش توپ ، گردنش را زد.

سید محسن ؛ در شب عملیات ، داوطلب شد تا از روی میدان مین رد شود و راه را باز کند.خودش تکه تکه شد.

شهادت داستان ماندگاری آنانی است که دانستند،

دنیا جای ماندن نیست...

به یاد طلبه بسیجی،شهید امر به معروف ونهی ازمنکر

"علی خلیلی"

او برسربیعتش ماند...

(فاطمیه فصل بیعت باعلی است)

آری ما از این موهبت برخوردار بودیم که انسان دیدیم.

ما یافتیم آنچه را که دیگران نیافتند.

ما همه ی افق های معنوی انسانیت را در شهدا تجربه کردیم.

ما ایثار را دیدیم که چگونه تمثل می یابد.

عشق را هم، امید را هم، ذوق را هم، شجاعت را هم، کرامت را هم،

عزت را هم، شوق را هم،

و همه ی آنچه را که دیگران جز در مقام لفظ نشنیدند ما به چشم دیدیم.

ما دیدیم که چگونه کرامات انسانی در عرصه ی مبارزه به فعلیت می رسد.

ما معنای جهاد اصغر و اکبر را درک کردیم.

آنچه را که عرفای دلسوخته حتی بر سر دار نیافتند،

ما در شبهای عملیات آزمودیم.

ما فرشتگان را دیدیم که چه سان اوج و نزول دارند.

ما عرش را دیدیم. ما زمزمه ی جویبارهای بهشت را شنیدیم.

از مائده های بهشتی تناول کردیم و بر سر سفره ی حضرت ابراهیم نشستیم.

ما در رکاب امام حسین جنگیدیم. ما بی وفایی کوفیان را جبران کردیم.

و پادگان دوکوهه بر این همه شهادت خواهد داد...

اینجا سرزمین نور است

منزلگاه راهیان نــــــور

میگویند جایی است در زمین

اما من میگویم قطعه هایی است از بهشت 

مهبط مــــــــلائکة الله

معراج برترین های آخرالزمــــان ...

جای جایش مقدس است

مقدس تر از بهشت برین

ادامه مطلب را ببینید

ساپورت پوشان دهه 60:
«رفقایی که سن و سالشان زمان ساپورت پوشیدنشان ، آن زمانی که هم سن و سال من و تو بودند. جوان بودند و زیبا…غواصی می پوشیدند البته فرقش این است که آن زمان قیمتش گران بود… اصلا گیر نمی آمد می گفتند اگر خواستید تیر بخورید. سرتان را جلو بگیرید نکند لباس پاره شود ها! جنازه های بیجانشان را از داخل لباس در می آوردند و جوان دیگری را ساپورت پوش می کردند …»

کربلا کعبه‌ی عشق است و منم در احرام 
شد در این قبله‌ی عشاق دو تا تقصیرم
دستم من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من داد از آن آب روان تصویرم
باید این دیده و این دست کنم قربانی 
تا که تکمیل شود حج من و میقاتم

یاران چه غریبانه . رفتند از این خانه

هم سوخته شمع ما.هم سوخته پروانه

بشکسته سبوهامان. خون است به دل هامان

فریاد وفغان دارم.دوردیکش میخانه

هرسو نظر اندازی. در یاد کسی افتی

آنها که سفر کردند . زین جاسوی جانانه

تا سربه بدن باشد.این جامعه کفن باشد

فریاد اباذرها. ره بسته به بیگانه

ای وای که یارانم.گلهای بهارانند

رفتند از این خانه رفتند غریبانه

یاران چه غریبانه .رفتند از این خانه

هم سوخته شمع ما . هم سوخته پروانه

گوشهایت را دادی تا ما چشم و گوشمان باز شود

چشم و گوشمان که باز نشد هیچ، بماند!

شرمنده ی ایثارتم شديم جوانمرد

خوشا به حال آنان که پروازشان اسیر هیچ قفس نشد

و هیچ بالی اسیر پروازشان نساخت...

خوشا به حال آنان که از رهایی رهیدند

و  بال  وبال جانشان نشد

خوشا به حال آنان که...

خوشا به حال ما، اگر شهید شویم

نه........این قرارما نبود


ما خون دلها خورده ایم ،

قرارمان برای نسل نوجوان و جوان این نبود!

من آنروز یک عشق داشتم ؛ پیروزی یا شهادت ،

بعضی ها امروز هر ساعت ، عاشق و معشوق آدم های غریبه می شوند

و به سادگی دل می دهند و دل ربایی می کنند!

من آنروز از گل و لای و خاک سنگرها بر لباسهای ساده ام لذت می بردم

و بعضی ها امروز از شلوارهای لی خاک نما و پاره پوره خارجی !

من آنروز در جبهه زیر آفتاب داغ ، چفیه بر سر می انداختم تا نسوزم ،

بعضی ها امروز رو سری از سر انداخته اند که موی سر به نامحرم نشان داده

و بسوزند ودیگران راهم بسوزانند !

همت همت مجنون
حاجی صدای منو میشنوید 
همت همت مجنون 
مجنون جان به گوشم
حاج همت اوضاع خیلی خرابه برادر 
محاصره تنگ تر شده ...
اسیرامون خیلی زیاد شدند اخوی....
خواهرا و برادرا را دارند قیچی می کنند ....
اینجا شیاطین مدام شیمیایی می زنند....
خیلی برادر به بچه ها تذکر می دیم ولی انگار دیگه اثری نداره ...
عامل خفه کننده دیگه بوی گیاه نمی ده، بوی گناه می ده ...
همــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت جان

امشب شامگاه 21 دی ماه است .

غروب غمبار بیش از 30 دلاورمرد از گردان سلمان مسجدسلیمان ...

عزیزانی که هیچگاه فراموش شدنی نیستند ...

عاشقانی که هیچگاه داغشان بر دل دوستان التیام یافتنی نیست

هنوز شلمچه عطر آنها را دارد ...

من با چشم دلم پس از سالها آنها را می بینم

آنان در آسمان دلم غروب کردنی نیستند ...

هنوز قنوت های عارفانه عبدالکریم جلیلی را بخاطر دارم

سخنان حماسی معلم عاشق  نوروز حاتمی فرمانده شهدای گردان سلمان در گوشم می پیچد

خنده های شیرین سید محمد رضا موسوی هنوز بمن نشاط میدهد

سکوت عارفانه احمد هاشمپور هنوز در دلم رساترین فریاد است

شلمچه . عبدالرضا نظرپور یادت هست ؟؟؟

با کیامرث باقری و عبدالحمید باقری چه کردی ؟؟؟

شلمچه . می بینی چه آرام و عارفانه

اسفندیار طاهری سر بر زانوی برادر مجروحش ایرج نهاده

و سه فرزندش در داغ هجرانش سالها خواهند سوخت ...

و آن سوی تر

برادرش برات ، برات بهشت را گرفته است ...

چه کردی با دوستانم شلمچه ؟؟؟

فریاد " یا فاطمة الزهرا " آنان را شنیدی ؟

حق داشتی عاشق شان شوی

دوست داشتنی بودند

من قدرشان را ندانستم

که ماندم و شدم بازمانده

آنان را برای خود نگه داشتی تا چونان ستاره های پرفروغ

در آسمان سرخت بدرخشند ...

و امشب چونان صحرای کربلا

اجساد خونین و پاره پاره شان زمین را رنگ گل کرده است ...

شلمچه ... یارانم را به تو سپردم

چون لایق شان نبودم .... حرمت خونشان را داشته باش

تا فردایی که به یاری مهدی موعود (عج) برخیزند ...

شلمچه از رمز یا زهرا برایمان بگو، از رمز پهلوی شکسته یارانت

راستی شنیده ایم تو هم با چادر خاکی مادرت رمزو رازی داری

از شهدای کربلای چهار  و کربلای پنج برایمان بگو، از سربندهای یا زهرا

درود خدا بر دست و پاهای قطع شده ات شلمچه،

درود خدا بر نفس های شیمیایی تو،

درود خدا بر شکم های دریده شده ات

خاکت بوی چه میدهد ،شاید شمیم کربــــــلاست،

شاید هم قدوم ضـــامن آهــو

دلم هوای تو را دارد شلمچه

این روزها بدجور دل هواییت شده ام .

سلام ای سرزمین شلمچه

سلام بر تو ای قرار بی قراران ، ای جائیکه نه چندان دور نردبان معراج و ترقی بودی .

سلام بر تو ای نقطه تلاقی عرش با فرش .

سلام بر آن نیمه شب هایت ،

سلام بر آن فضای عارفانه و عاشقانه ای که شب زنده دارانت با ترنم زیبا و ملکوتی الهی العفو ، می آفریدند.

سلام بر نماز شب هایی که در سنگرهای آسمانی تو آغاز میشد و در بهشت خاتمه می یافت.

و باز سلام بر تو ای شلمچه ، ای جبهه عاشقان ، ای تمامیت عرشیان ،

شلمچه تو مانند موج خاموش و درهم شکسته می مانی .

به ساغری که که خالی از شهد لقاء و بند نام شهادت شده است .

به دریایی که در بستر خویش آرام خفته است .

شلمچه جزر و مَدّت کجا رفت ؟

هر گاه بسیجیها در تو نیستند موج شرارهایت در درون تو فرو رفته است

شلمچه جا دارد امروز چفیه ام را بر سر بکشم و اشک حسرت از چشمان ملتهبم جاری کنم و فریاد بکشم...

من جا مانده ام...