یاد پلاک بخیر که شماره ی پرواز بود...
یاد چفیه بخیر که علامت زهد بود و برآورنده بسیاری از نیازها...
یاد پوتین هایی بخیر که مشکی بودند
اما از پس خود ذره ای تیرگی و تاریکی بر جای نگذاشتند...
یاد لباس هایی بخیر که از بس عزیز بودند،
خدا زمین را به رنگ آنها آفرید...
یاد بی_سیم بخیر که رابط آن ها و آسمان بود...
یاد مین بخیر که سکوی پرواز بود...
یاد گلوله ها بخیر که قاصد وصال بودند...
یاد سنگر بخیر که مفصل ترین میهمانی اشک و خلوص را
بدون خرج های کلان ترتیب می داد...
کوتاهی کردیم!
فریب خوردیم!
فراموش کردیم...
شهدا درمانده ایم...
جامانده ایم..